Co gorsza, muszę zeznawać na przesłuchaniu.: Das Schlimmste ist, dass ich bei der Anhörung aussagen muss.: Zasadniczo problem dla wielu organizacji reprezentowanych na przesłuchaniu stanowi projekt dyrektywy w sprawie usług. Tłumaczenia w kontekście hasła "Powiem ci co mówić" z polskiego na angielski od Reverso Context: Powiem ci co mówić. Tłumaczenie Context Korektor Synonimy Koniugacja Koniugacja Documents Słownik Collaborative Dictionary Gramatyka Expressio Reverso Corporate Tłumaczenia w kontekście hasła "cały czas do mnie mówić" z polskiego na angielski od Reverso Context: Proszę cały czas do mnie mówić. Tłumaczenie Context Korektor Synonimy Koniugacja Koniugacja Documents Słownik Collaborative Dictionary Gramatyka Expressio Reverso Corporate Translations in context of "Teraz coś złego z moim przesłuchaniu" in Polish-English from Reverso Context: Teraz coś złego z moim przesłuchaniu. Tłumaczenia w kontekście hasła "przesłuchaniu masz" z polskiego na angielski od Reverso Context: Na przesłuchaniu masz być tylko ty, Tom. Tłumaczenie Context Korektor Synonimy Koniugacja Koniugacja Documents Słownik Collaborative Dictionary Gramatyka Expressio Reverso Corporate Darowizny na działalność w związku z masowym wyłączaniem monetyzacji:- Bank (koniecznie wpisz DAROWIZNA w tytule przelewu): 85 1560 0013 2243 3952 8000 0006- l2SqeJ. najwazniejsze jest to, co powiemy w SADZIE, a nie w komisariacie, bo zawsze mozemy w sadzie odwolac to, co zeznalismy na policji, bo np policjanci na komisariacie nas szantazowali, straszyli nas, czy grozili nam, bili. Oczywiscie sad bedzie oceniac zasadnosc naszego odwolania zeznan, dlatego musimy wiarygodnie i logicznie to uzasadnic. Jednak polecam ODMOWE ZEZNAN, najwyzej mozna jednoczesnie zlozyc jakies krotkie oswiadczenie. Na policji ZAWSZE MOZEMY ODMOWIC ZEZNAN, nawet jak nie jestesmy oskarzeni.. oskarzony nie ponosi kary, gdy wprowadza w blad przesluchujacych, ale juz swiadek ponosi za to konsekwencje, ale swiadek tez nie jest bezbronny, bo zawsze MOZE ODMOWIC SKLADANIA ZEZNAN gdyby zeznanie bylo na jego szkode lub na szkode jego bliskich. W sadzie OPROCZ TEGO, mozemy sie JESZCZE tlumaczyc, ze na komisariacie odmowilismy zeznan, bo np 1. balismy sie calej sytuacji, 2. bylismy w szoku przez te straszne zdarzenie, 3 policja zmuszala nas do klamstwa, wiec calkowicie odmowilismy zeznan itp, itd Sa jeszcze jakies pytania? Policja korzysta z naszej nieznajomosci prawa i bardzo czesto wprowadza nas w blad, np przez zmuszanie nas do skladania zeznan. [edit: teoretyk] Ostatnio zmieniony 15 czerwca 2007 przez yam'teoretyk, łącznie zmieniany 2 razy. Uwaga! Użytkownik Fiesta nie jest już aktywny na hyperrealu. Nie odpowie na próbę kontaktu, ani nie przeczyta odpowiedzi na post. Cechą wspólną każdego przesłuchania jest fakt, że w zasadniczej większości przypadków jedynie prowadząca je osoba wie, co chce osiągnąć i jaki jest cel tego środka dowodowego. Dlatego też, bez względu na charakter, w jakim jesteśmy przesłuchiwani zawsze dobrze jest pamiętać, że to nie my rozdajemy w tej grze karty, a każde słowo czy gest może zostać przez przesłuchującego odebrane inaczej niż byśmy sobie tego życzyli. Jak więc należy postępować, jeśli los sprawi, że z mniej lub bardziej przypadkowych względów znajdziemy się na miejscu świadka, poszkodowanego, podejrzanego lub oskarżonego? Przede wszystkim należy zawsze zachować spokój. Jak każda czynność urzędowa, przesłuchanie również jest osadzone w wyznaczonych prawem ramach, które gwarantują nam szereg uprawnień. Nie ma tu więc formalnie miejsca na dowolność, wymuszania i zastraszanie, i choć praktyka niejednokrotnie odbiega od teorii, to działania stanowiące wyjątek od reguły, są zazwyczaj zarezerwowane dla przypadków szczególnych. Z tych względów skupimy się na sytuacjach najczęstszych i dających się przewidzieć. Zachowaj spokój… Niezwykle istotne jest przy tym, abyśmy zdawali sobie sprawę, że choć sam termin – przesłuchanie kojarzy się w większości przypadków ze sprawami kryminalnymi, to według podobnego modus operandi przebiegają również przesłuchania przed organami kontroli skarbowej. Nieświadomi tego przedsiębiorcy często zapominają o ostrożności i wszelkiego rodzaju wyjaśnienia składane w urzędach kontroli skarbowej traktują, jako stresującą, ale mimo wszystko zwykłą rozmowę z urzędnikiem. W ten sposób często padają ofiarami własnej naiwności, nie przypuszczając, że druga strona skwapliwie odnotuje i wykorzysta wszelkie niejasności i braki. Pamiętając o tym, że prowadzący przesłuchanie ma zazwyczaj duże doświadczenie oraz wynikającą z tego znaczną wiedzę psychologiczną, nie próbujmy zachowywać się w sposób odbiegający od charakterystycznych dla nas norm zachowania, oczywiście uwzględniając specyfikę sytuacji. Ani odgrywanie podpatrzonych w kinie twardych charakterów, ani nadmierna chęć współpracy i pomocy nie umkną doświadczonym śledczym. Pamiętajmy też o tym, że każde dobrze przygotowane przesłuchanie jest poprzedzone sprawdzeniami i analizami, a przesłuchujący zawsze wie więcej niż wydaje się na to wskazywać jego postępowanie. W ten sposób, w miarę szybko i sprawnie oraz bazując na znanych mu faktach bądź logicznym myśleniu, jest w stanie ocenić na ile jesteśmy skłonni do współpracy oraz czy nie zamierzamy w prosty sposób kłamać. „Strach ma wielkie oczy” Na początek warto się upewnić, czego mają dotyczyć nasze zeznania oraz skąd wniosek śledczych, że możemy posiadać w tej sprawie jakieś informacje. Nigdy nie należy spieszyć się z odpowiedziami na zadawane przez przesłuchujących pytania. Zarówno im, jak i nam chodzi przecież o to, by sprawę wyjaśnić rzetelnie i bez wątpliwości. Jeśli więc w trakcie czynności padną pytania podchwytliwe, albo takie, których znaczenia nie rozumiemy, powinniśmy poprosić o ich wyjaśnienie, lub skonstruowanie tak, byśmy mogli odpowiedzieć jasno i wyczerpująco. U większości ludzi proces przesłuchania wywołuje poczucie stresu, a nie rzadko również strachu i w wielu przypadkach nie ma to nic wspólnego z poczuciem winy lub próbą zatajenia czegokolwiek. Wynika to z naszej konstrukcji psychicznej oraz zakorzenienia w społeczeństwie nieco przerażającej i nieludzkiej wizji przesłuchania, jako czynności, która za wszelką cenę ma skutkować uzyskaniem określonych informacji. Sprawdź: INFORLEX SUPERPREMIUM Tymczasem naszym podstawowym obowiązkiem jest, poza szczegółowo wskazanymi w prawie wyjątkami, odpowiadanie na pytania śledczych zgodnie z naszą wiedzą. Ta w wielu przypadkach opiera się jednak na zawodnej przecież pamięci, za którą trudno jest nas winić. Nikt nie ma obowiązku pamiętania wszystkiego, co dzieje się w jego życiu i z tego powodu nie można nam czynić zarzutu. Wiele sytuacji mających znaczenie dla przesłuchujących nie ma żadnego znaczenia dla nas i jest to zazwyczaj wystarczający powód, by nie musieć o nich pamiętać. W takiej sytuacji należy jednak uzmysłowić drugiej stronie naszą chęć współpracy podkreślając jednak, że powinna ona wesprzeć ten proces wskazując pewne fakty, które mogłyby przyspieszyć proces przesłuchania, pomóc dotrzeć do prawdy materialnej, a przy okazji wskazać nam, choćby w zarysie, jaką wiedzą dysponują śledczy. Zawodna pamięć w świetle kontroli skarbowej Nieco inaczej wyglądają nasze możliwości obrony w starciu z działaniami organów kontroli skarbowej. Zasłanianie się niepamięcią przez przesłuchiwanego może nie odnieść oczekiwanego skutku, a przesłuchujący z całą pewnością wskaże litanię przepisów, które w mniejszym lub większym stopniu nakładają na nas obowiązek przechowywania najróżniejszych informacji lub też dochowania należytej staranności. Z drugiej strony każde zbędne słowo lub dokument również mogą okazać się przysłowiowym „gwoździem do trumny”. Postępowanie karno-skarbowe rządzi się w naszym kraju swoimi prawami i od lat zdają się one mieć pierwszeństwo przed prawami jednostki. Mając powyższe na względzie i pamiętając o tym, że strona postępowania skarbowego ma prawo stawić się na przesłuchaniu z pełnomocnikiem to bezwzględnie należy z takiej możliwości skorzystać. Kolejną ważną kwestią jest też element gry aktorskiej. Nazewnictwo może wydawać się nie do końca poważne, w najlepszym jednak stopniu oddaje specyfikę działania prowadzących przesłuchanie. Należy bowiem pamiętać, że dla nich jest to nic więcej, jak tylko praca. Mają więc obowiązek wykonywać ją w sposób należyty i traktując wszystkich podobnie. To oznacza, że wszelkie przejawy sympatii, jak również niechęci mogą być wynikiem przyjęcia określonej strategii. Tutaj nie ma miejsca na przyjaźń… Ani policjant, ani prokurator nie ma szczególnego interesu w nawiązywaniu przyjaźni w trakcie przesłuchania. Takie zachowanie byłoby wysoce nieprofesjonalne i można je tłumaczyć tylko i wyłącznie działaniem w ramach obowiązków służbowych, a to oznacza, że ich prawdziwym celem jest uzyskanie interesujących informacji. Ta swoista gra polega zresztą nie tylko na wywarciu na przesłuchiwanym odpowiedniego wrażenia, ale również na obserwowaniu jego reakcji. Oznacza to, że siedząc na miejscu przesłuchiwanego nie jesteśmy jedynie biernym obiektem testowania taktyki strony przeciwnej. Swoim zachowaniem kształtujemy odczucia śledczych i dajemy podstawy do formułowania wniosków. Jeśli więc zastosujemy się do najważniejszej zasady mówiącej o zachowaniu spokoju, a ponadto mamy choć odrobinę talentów aktorskich zdobytych, choćby w czasie szkolnych przedstawień, możemy w bardzo skuteczny sposób uświadomić śledczym, że wszystko, co mówimy jest zgodne z naszą wiedzą i choć nie udało się nam odpowiedzieć na wszystkie pytania, to uczyniliśmy jednak wszystko by im pomóc. Natomiast jakiekolwiek braki, czy nieścisłości wynikają jedynie z zawodności ludzkiego umysłu lub faktu, że nic o danej sprawie nie wiemy. Poza wszelką dyskusją pozostaje jednak fakt, że jeśli z charakteru, w jakim mamy być przesłuchani wynika, że możemy podczas tej czynności korzystać ze wsparcia profesjonalnego pełnomocnika, powinniśmy tę możliwość wykorzystać. Mając na względzie wszystko, co zostało do tej pory powiedziane, pełnomocnik ze względu na zachowanie dystansu, konieczność dbania o interes klienta oraz doświadczenie, będzie dla nas nie tylko wsparciem, ale i trudnym przeciwnikiem dla śledczych. Przeciwnikiem, który w odróżnieniu do swojego klienta na chłodno oceni sytuację, jak również wskaże błędy i uchybienia popełniane przez śledczych. Autor: Profesjonalny Wywiad Gospodarczy „Skarbiec” Sp. z Czynnością procesową, która niewątpliwie budzi wiele emocji jest przesłuchanie w sprawie o stwierdzenie nieważności małżeństwa. Klienci bardzo często pytają, co powinni mówić przed Sądem. Odpowiadam zawsze jednym słowem: prawdę. Warto bowiem pamiętać, że mówienie nieprawdy lub zatajenie prawdy (krzywoprzysięstwo) jest grzechem śmiertelnym. Dotyczy się to zarówno stron, jak również przesłuchiwanym świadków. Ponadto, przed przystąpieniem do składania zeznań zostaje odebrana przysięga na krzyż i Pismo Św., przywołując na świadka samego Pana Boga. Strony często próbują niejako przygotować się do przesłuchania, aby lepiej wypaść. Najczęściej przynosi to jednak odwrotny skutek do zamierzonego, gdyż dana osoba zachowuje się wówczas nienaturalnie, co może podważyć jej wiarygodność. Na przesłuchanie należy wziąć ze sobą dowód potwierdzający tożsamość: dowód osobisty lub paszport. Warto również mieć ze sobą wezwanie na przesłuchanie, otrzymane z Sądu. Podczas przesłuchania należy zachowywać się z należytą powagą, jednoznacznie i konsekwentnie odpowiadać na zadawane pytania oraz popierać przykładami stawiane tezy. Sąd nie będzie zainteresowany plotkami i domniemaniami, lecz tylko faktami na temat historii kojarzenia się i zawierania danego małżeństwa. Wskazując na konkretne okoliczności należy umieć rozróżnić, czy dane zdarzenie miało miejsce przed czy po ślubie. Przesłuchanie prowadzi tylko jeden sędzia (zwany audytorem). Ta czynność procesowa nie odbywa się przed całym kolegium sędziowskim wyznaczonym do rozpoznania danej sprawy. Dla wielu jest to oczywiste, ale w Kancelarii powtarzają się pytania w tej kwestii. Podczas przesłuchania najczęściej obecne są w sali / pokoju tylko dwie osoby: przesłuchiwany (strona lub świadek) i sędzia-audytor, który zadaje wcześniej przygotowane pytania z listy oraz zapisuje odpowiedzi do protokołu. Praktyka pokazuje, że przesłuchanie trwa średnio ok. 2 godzin. Jednakże, zdarzają się przypadki, że potrzeba nawet 4 godzin na przeprowadzenie przesłuchania, ponieważ np. dana osoba ma bardzo dużo do powiedzenia w sprawie lub często prosi o przerwy. Nowością wprowadzoną przez reformę Papieża Franciszka z 2015 r. jest możliwość obecności adwokata podczas przesłuchania stron i świadków (kan. 1677 § 1 Kodeksu Prawa Kanonicznego). Adwokat ma prawo zadawać pytania. Nie może jednak ingerować w wypowiedzi osoby przesłuchiwanej, podpowiadać jej lub sugerować odpowiedzi. Warto to podkreślić, gdyż klienci czasem proszą mnie o podpowiadanie lub prostowanie wypowiedzi. Uważają bowiem, że skoro jest obecny adwokat, to z pewnością pomoże wybrnąć z niefortunnej wypowiedzi. Nie jest to dopuszczalne, dlatego zawsze odmawiam spełnienia takiej prośby. Po zakończeniu przesłuchania należy podpisać protokół zeznań. Warto jednak pamiętać, aby dokładnie przeczytać ten dokument przed złożeniem podpisu i poprosić o sprostowanie, gdy zawiera zapisy niezgodne z treścią wypowiedzi. Można także coś dopowiedzieć, jeśli uważamy daną informację za istotną w sprawie, a dana kwestia nie została poruszona w pytaniach. Wezwanie w charakterze świadka w sprawie karnej Zgodnie z art. 177 § 1 Kodeksu postępowania karnego każdy wezwany w charakterze świadka ma obowiązek stawić się i złożyć zeznania. Warto wspomnieć, że przesłuchanie świadka może zostać przeprowadzone za pomocą urządzeń technicznych pozwalających na przekazywanie obrazu i dźwięku, a także miejscu przebywania świadka (np. w szpitalu). Oczywiście, aby skorzystać z tego rodzaju rozwiązań konieczne jest spełnienie określonych prawem przesłanek. W każdym razie czynność przesłuchania świadka protokołuje się, a analiza wzoru protokołu jest jednym z najprostszych sposobów na zorientowanie się jak wygląda przesłuchanie. W jego trakcie – jeszcze przed zadaniem pytań dotyczących sprawy – przesłuchujący ustala podstawowe dane o świadku, a więc jego imię, nazwisko, wiek, miejsce zamieszkania czy wykonywany zawód (jednak w większości przypadków bez dopytywania o dokładny adres miejsca pracy). Świadek jest także pouczany o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań oraz o ewentualnej możliwości odmowy składania zeznań. Poza tym w protokole przesłuchania zamieszcza się dane wszystkich osób uczestniczących w czynności. Czy świadek może odmówić składania zeznań? Świadek nie może odmówić składania zeznań. Co więcej, jest to obowiązek stawienia się i złożenia zeznań. Jedynie w ściśle określonych okolicznościach, świadek może odmówić składania zeznań lub odmówić udzielenia odpowiedzi na pytania. Art. 182. [Prawo odmowy zeznań] § 1. Osoba najbliższa dla oskarżonego może odmówić zeznań. § 2. Prawo odmowy zeznań trwa mimo ustania małżeństwa lub przysposobienia. § 3. Prawo odmowy zeznań przysługuje także świadkowi, który w innej toczącej się sprawie jest oskarżony o współudział w przestępstwie objętym postępowaniem. Art. 183. [Prawo do odmowy udzielenia odpowiedzi na pytanie] § 1. Świadek może uchylić się od odpowiedzi na pytanie, jeżeli udzielenie odpowiedzi mogłoby narazić jego lub osobę dla niego najbliższą na odpowiedzialność za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe. § 2. Świadek może żądać, aby przesłuchano go na rozprawie z wyłączeniem jawności, jeżeli treść zeznań mogłaby narazić na hańbę jego lub osobę dla niego najbliższą. Oczywiście świadek może pewnych faktów nie pamiętać i nie znać odpowiedzi na zadane pytanie. Należy to wyraźnie powiedzieć. Radca prawny lub adwokat podczas przesłuchania świadka Z procesowego punktu widzenia najważniejszym elementem przesłuchania jest zadawanie świadkowi pytań bezpośrednio odnoszących się do sprawy – a więc do tego co świadek wie na temat określonego zdarzenia, związanego z popełnieniem czynu zabronionego. W pierwszej kolejności zawsze umożliwia się zeznającemu swobodną wypowiedź – może więc on „od siebie” przekazać wszystkie posiadane przez siebie informacje. Po tej części przesłuchujący przechodzi do zadawania konkretnych pytań – warto pamiętać, że nigdy nie mogą one dotyczyć kwestii niezwiązanych z prowadzonym postępowaniem. Jednocześnie świadek ma prawo do odmowy odpowiedzi na poszczególne pytania bądź w ogóle do odmowy składania zeznań. Jak już zasygnalizowano poucza się o tym świadka na początku przesłuchania – warto jednak pamiętać, że nikt nie ma obowiązku przekazywać organom ścigania czy sądowi informacji, które jego samego bądź jego najbliższych mogłyby narazić na odpowiedzialność karną. Zaprotokołowane zeznania zawsze odczytuje się przesłuchiwanemu. Ma on także prawo zażądać poprawek czy doprecyzować swoje stanowisko. W postępowaniu przygotowawczym świadek podpisuje się pod protokołem – swoje podpisy składają także wszyscy uczestniczący w tej czynności. Radca prawny lub adwokat może wziąć udział w przesłuchaniu świadka w postępowaniu przygotowawczym pod warunkiem braku sprzeciwu prokuratora. Może okazać sie konieczne złożenie wniosku o dopuszczenie pełnomocnika do udziału w tej czynności. Udział radcy prawnego lub adwokata w przesłuchaniu może okać się bardzo pomocy z kilku powodów. Po pierwsze przed przesłuchaniem radca prawny lub adwokat może pomóc świadkowi w przygotowaniu się do przesłuchania oraz poinformuje świadka o przysługujących mu prawach ale i obowiązkach. A podstawowym obowiązkiem świadka poza stawieniem się na przesłuchanie, jest mówienie prawdy i jej nie zatajanie. Przepisy, z którym należy się zapoznać idąc na przesłuchanie w charakterze świadka Przed przesłuchaniem Art . 190. § 1. Przed rozpoczęciem przesłuchania należy uprzedzić świadka o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy. § 2. W postępowaniu przygotowawczym świadek podpisuje oświadczenie, że został uprzedzony o tej odpowiedzialności. Rozpoczęcie przesłuchania Art . 191. § 1. Przesłuchanie rozpoczyna się od zapytania świadka o imię, nazwisko, wiek, zajęcie, miejsce zamieszkania, karalność za fałszywe zeznanie lub oskarżenie oraz stosunek do stron. § 2. Świadka należy uprzedzić o treści art. 182, a o treści art. 183 oraz art. 185, jeżeli ujawnią się okoliczności objęte tymi przepisami. § 3. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa użycia przemocy lub groźby bezprawnej wobec świadka lub osoby najbliższej w związku z jego czynnościami, może on zastrzec dane dotyczące miejsca zamieszkania do wyłącznej wiadomości prokuratora lub sądu. Pisma procesowe doręcza się wówczas do instytucji, w której świadek jest zatrudniony, lub na inny wskazany przez niego adres. Przebieg przesłuchania Art . 171. § 1. Osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie się w granicach określonych celem danej czynności, a dopiero następnie można zadawać pytania zmierzające do uzupełnienia, wyjaśnienia lub kontroli wypowiedzi. § 2. Prawo zadawania pytań mają, prócz organu przesłuchującego, strony, obrońcy, pełnomocnicy, biegli oraz podmiot określony w art. 416. Pytania zadaje się osobie przesłuchiwanej bezpośrednio, chyba że organ przesłuchujący zarządzi inaczej. § 3. Jeżeli osoba przesłuchiwana nie ukończyła 15 lat, czynności z jej udziałem powinny być, w miarę możliwości, przeprowadzone w obecności przedstawiciela ustawowego lub faktycznego opiekuna, chyba że dobro postępowania stoi temu na przeszkodzie. § 4. Nie wolno zadawać pytań sugerujących osobie przesłuchiwanej treść odpowiedzi. § 5. Niedopuszczalne jest: wpływanie na wypowiedzi osoby przesłuchiwanej za pomocą przymusu lub groźby bezprawnej, stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych wpływających na procesy psychiczne osoby przesłuchiwanej albo mających na celu kontrolę nieświadomych reakcji jej organizmu w związku z przesłuchaniem. § 6. Organ przesłuchujący uchyla pytania określone w § 4, jak również pytania nieistotne. § 7. Wyjaśnienia, zeznania oraz oświadczenia złożone w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi lub uzyskane wbrew zakazom wymienionym w § 5 nie mogą stanowić dowodu. Konfrontacja Art. 172. Osoby przesłuchiwane mogą być konfrontowane w celu wyjaśnienia sprzeczności. Konfrontacja nie jest dopuszczalna w wypadku określonym w art. 184. Okazanie Art . 173. § 1. Osobie przesłuchiwanej można okazać inną osobę, jej wizerunek lub rzecz w celu jej rozpoznania. Okazanie powinno być przeprowadzone tak, aby wyłączyć sugestię. § 2. W razie potrzeby okazanie można przeprowadzić również tak, aby wyłączyć możliwość rozpoznania osoby przesłuchiwanej przez osobę rozpoznawaną. § 3. Podczas okazania osoba okazywana powinna znajdować się w grupie obejmującej łącznie co najmniej cztery osoby. § 4. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne przeprowadzenia okazania, mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawnego toku postępowania, a także właściwej realizacji gwarancji procesowych jej uczestników. Protokół przesłuchania świadka Art . 143. § 1. Spisania protokołu wymagają: 2) przesłuchanie oskarżonego, świadka, biegłego i kuratora, 5) przeprowadzenie eksperymentu, konfrontacji oraz okazania, Art . 144. § 1. Protokół rozprawy spisuje aplikant lub pracownik sekretariatu. Protokół może też spisać asesor sądowy, jeżeli nie należy do składu orzekającego. § 2. Inny protokół spisać może, poza osobami wymienionymi w § 1, osoba przybrana w charakterze protokolanta przez prowadzącego czynność lub sam przeprowadzający czynność. Rejestracja dźwięku lub obrazu Art . 147. § 1. Przebieg czynności protokołowanych może być utrwalony ponadto za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, o czym należy przed uruchomieniem urządzenia uprzedzić osoby uczestniczące w czynności. § 2. Przesłuchanie świadka lub biegłego utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk, gdy: zachodzi niebezpieczeństwo, że przesłuchanie tej osoby nie będzie możliwe w dalszym postępowaniu, przesłuchanie następuje w trybie określonym w art. 396. § 2a. Przesłuchanie pokrzywdzonego, o którym mowa w art. 185a i art. 185c, oraz świadka, o którym mowa w art. 185b, utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk. § 3. Jeżeli czynność procesową utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk, protokół można ograniczyć do zapisu najbardziej istotnych oświadczeń osób biorących w niej udział. Zapis obrazu lub dźwięku, a także przekład zapisu dźwięku stają się załącznikami do protokołu. § 4. Strona ma prawo otrzymać na swój koszt jedną kopię zapisu dźwięku lub obrazu. Nie dotyczy to przesłuchania na rozprawie odbywającej się z wyłączeniem jawności albo w postępowaniu przygotowawczym. § 5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje urządzeń i środków technicznych służących do utrwalania obrazu lub dźwięku dla celów procesowych oraz sposób przechowywania, odtwarzania i kopiowania zapisów, mając na uwadze konieczność właściwego zabezpieczenia utrwalonego obrazu lub dźwięku przed utratą dowodu, jego zniekształceniem lub nieuprawnionym ujawnienie Treść protokołu Art . 148. § 1. Protokół powinien zawierać: oznaczenie czynności, jej czasu i miejsca oraz osób w niej uczestniczących, przebieg czynności oraz oświadczenia i wnioski jej uczestników, wydane w toku czynności postanowienia i zarządzenia, a jeżeli postanowienie lub zarządzenie sporządzono osobno, wzmiankę o jego wydaniu, w miarę potrzeby stwierdzenie innych okoliczności dotyczących przebiegu czynności. § 2. Wyjaśnienia, zeznania, oświadczenia i wnioski oraz stwierdzenia określonych okoliczności przez organ prowadzący postępowanie zamieszcza się w protokole z możliwą dokładnością. Osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać zamieszczenia w protokole z pełną dokładnością wszystkiego, co dotyczy ich praw lub interesów. § 3. W protokole nie wolno zastępować zapisu treści zeznań lub wyjaśnień odwoływaniem się do innych protokołów. § 4. Osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać odczytania fragmentów ich wypowiedzi wciągniętych do protokołu. Adwokat sprawy karne Warszawa | Radca prawny sprawy karne gospodarcze Warszawa | Przestępstwa gospodarcze Warszawa | Pomoc prawna w sprawach karnych Przesłuchanie dziecka przez pracownika szkoły bez obecności rodziców Przesłuchać mogą tylko organy ścigania: sąd, prokuratura bądź policja, a w wyjątkowych wypadkach, gdy jest to konieczne ze względu na dobro sprawy, organ administracji państwowej (art. 39 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich). Jeśli uczeń nie ma ukończonych 17 lat, przesłuchanie powinno odbywać się w obecności rodziców, chyba że zapewnienie ich obecności byłoby w danym wypadku niemożliwe, należy wezwać nauczyciela, przedstawiciela powiatowego centrum pomocy rodzinie lub przedstawiciela organizacji społecznej, do której zadań statutowych należy oddziaływanie wychowawcze na nieletnich lub wspomaganie procesu ich resocjalizacji. Przyczyna nieobecności rodziców na przesłuchaniu musi mieć charakter niepodważalny i musi być nie do pokonania. Przyczyną może być znaczna odległość rodziców od miejsca przesłuchania, ich nieobecność w domu lub w pracy. Nauczyciel mógł przeprowadzić rozmowę z Państwa córką, ale tylko w obecności Państwa jako rodziców. Zawiadomienie rodziców o popełnieniu przez dziecko czynu karalnego Potwierdza to art. 4 § 1 i 2 ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, zgodnie z którym „każdy, kto stwierdzi istnienie okoliczności świadczących o demoralizacji nieletniego, w szczególności naruszenie zasad współżycia społecznego, popełnienie czynu zabronionego, systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego, używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia, uprawianie nierządu, włóczęgostwo, udział w grupach przestępczych ma społeczny obowiązek odpowiedniego przeciwdziałania temu, a przede wszystkim zawiadomienia o tym rodziców lub opiekuna nieletniego, szkoły, sądu rodzinnego, Policji lub innego właściwego organu. Każdy, kto dowiedziawszy się o popełnieniu przez nieletniego czynu karalnego, ma społeczny obowiązek zawiadomić o tym sąd rodzinny lub Policję”. Konsekwencje dla nauczyciela za przesłuchiwanie dziecka na okoliczność kradzieży bez obecności i powiadomienia rodziców W tej sytuacji powinni Państwo zwrócić się do dyrektora szkoły albo do kuratorium z informacją, iż wskazany nauczyciel przekroczył swoje kompetencje. Nauczyciel może ponieść odpowiedzialność dyscyplinarną. Karę wymierzają komisje dyscyplinarne. Postępowanie dyscyplinarne wszczynane jest na wniosek rzecznika dyscyplinarnego (którego wyznacza organ działający przy komisji dyscyplinarnej) i jego następców. Możliwe kary to: nagana z ostrzeżeniem, zwolnienie z pracy, zwolnienie z pracy z zakazem przyjmowania ukaranego do pracy w zawodzie nauczycielskim w okresie 3 lat od ukarania, wydalenie z zawodu nauczycielskiego. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

co mówić na przesłuchaniu